Hayatınız anlamlı olmak zorunda değil
Bu cümleyi, yani “Amaan her şey boş”u ya mezarlıkta, ya bir felaket sonrasında ya da rakı masasında duymaya alışmışsınızdır. Ama mesela, her şeyin tıkır tıkır işlediği anda ofiste, zor. Oralarda... devamı >>>
Vay benim ergenime!
Geçenlerde karşılaştığım bir öğretmenle sohbet ederken, önceki yazılarımdan birinde değindiğim benzer bir konunun içinde bulduk kendimizi. Bizim ve bizden önceki nesillerin Ayşegül ve Cin Ali dizilerinden doğrudan klasiklere geçişimiz, ergenlik... devamı >>>
Müge İplikçi’yle İzmir’deyiz!
Güzel bir telaş aldı bizleri yine. Bursa’yla açtığımız 2014 fuar sezonuna İzmir’de devam ediyor, okurlarımızla buluşmanın verdiği hazzı bu kez Ege’ye taşıyoruz. Çalışanından okuruna, İzmirli ne kadar arkadaşımız varsa şimdiden... devamı >>>
Biz hâlâ mutluyuz
Çünkü #Gezi, Gezi Parkı’nda kalmadı bizler için. O havayı derin derin soluyan bizler, dönüşmüş moleküllere sahibiz artık –en azından, Gezi’nin “özgürleştirici ve buluşturucu” etkisinden radyoaktif tehlikeymiş gibi söz edip de... devamı >>>
‘Buraya Kadarmış’
Almanya’nın varoşlarında yaşayan bir grup gencin ama daha çok Alex’in hikayesi. Schwedt, eski Doğu Almanya’ya bağlı olan küçük bir kasabadır. Alex, eski bir mühendis olan babası ve bir türlü geçinemediği... devamı >>>
Buraya kadarmış… demeyenler
Günaydın garabet. Sabahı akşamına uymayan bir ev arkadaşıyla yaşar gibiyiz epeydir. Hangi günaydın’a uyanacağımızı bilmeden yatıyor, haber akışlarından kopamıyor, o meçhul günaydın’ı düşünerek dönüyoruz yatakta bir süre. Uykuyu unuttuk, melatonin... devamı >>>
Bu duvar nereye kadar?
“Alex’in romanda verdiği mücadelenin, arasında beton duvarlardan daha soğuk engeller bulunan bir toplum olarak Türkiye örneklerini göz önünde bulundurarak okunabileceğini düşünüyorum. “Buraya Kadarmış”, toplumsal etiketleri, önyargıları, normları, toplum vicdanını ve... devamı >>>
Delirmişlik bağlamında edebiyat
Kafayı yiyoruz, değil mi? Sağlam durmaya çalışmanın bu kadar antrenman gerektirdiği bir dönemi daha yaşadık mı nesilce, bilmiyorum. Ülke resmen freni patlak bir kamyon, kurgu zembereği boşalmış bir roman gibi.... devamı >>>
Gençlik edebiyatı nedir, ne değildir?
Diğer bir paradoks da yetişkinler olarak ‘gençlere geçliği anlatma’ halinin bir ‘üstten duruş’ sergileyebilmesi ve gençlere “Bakın, aslında sizin bu konuda bazı dertleriniz var ve bunlar üzerine de düşünmeniz gerekiyor”... devamı >>>
579. Çocuk
İnsan Hakları Derneği’nin raporlarına göre, 1988 yılından bu yana Türkiye’de güvenlik uygulamaları sonucunda ölen 579. çocuk Berkin Elvan. Oğuzcan, Doğan, Ceylan, Enver, Umut, Canan, Behzat ve Uğur gibi nice güzel... devamı >>>
Her şeye rağmen ve her şeye inat felsefe
Geçtiğimiz hafta, 1 Mart’ta başlayan altı gün boyunca ON8 kimliğimi bir yana bıraktım ve içerikte pek yakın, uygulamada bambaşka bir işe soyundum: Akademik daraltılardan azade çağdaş düşünürlerden, felsefeyi fildişi kulesinden... devamı >>>
İnsanların birbirini görmesi güzel şey…
Toplumda tabu olan konuların konuşulması, ifade edilmesi nasıl zorsa, edebiyatta görülmesi de öyle… Son zamanlarda giderek daha fazla duyar olduğumuz “gençlik edebiyatı” gençlere özgü sorunları dillendirme iddiasıyla varlığını ortaya koyuyor.... devamı >>>
Yalandan tuğlaların gevşek harçları
Kendimize kurguladığımız yaşam(lar)ın, ona yüklediğimiz söylemlerin kardığı harcın bazen ne kadar dayanıksız olabileceğini görmek, gerçekten ürkütücü. Sahip olduklarımız ya da olduğumuzu sandıklarımız, amaçlarımız ya da amaç diye önümüze koyduklarımız, var... devamı >>>
Ne kadar açım bir bilseniz!
“Gençliklerinin baharında kendilerini bulmaya çalışan, kendilerini kabul etmeye çalışan bir ilk gençlik aşkının iki tarafı Nance ve OD. “İnsan kendini insanda tanır. ” diyor ya Goethe; her ne kadar bencillik... devamı >>>
Sen dur, ben utanırım
Günaydın herkese. Bugün Ertem Eğilmez’in doğum günü. Hafize Ana’nın zilini duyar gibiyim, ofisin koridorlarında yankılanıyor sanki. Kahkahası da cabası. Şimdi genç bir güruh uyansa, “kızlı-erkekli” kavgalar olsa, sonunda iş muzipliğe... devamı >>>
Koskocaman bir ailenin hikâyesi
Zamanında Türkiye’de yayına girmiş ama tutmamış bir yerli dizide, karakterlerden biri diğerine başından geçen olayları, uğradığı tacizleri, yediği dayakları; o an kapalı kapılar ardında yaşadığı aşkı ve bu aşkın yarattığı... devamı >>>
- "Çok teşekkürler. :)..."Buraya kadarmış... demeyenler başlığına Mehmet Erkurt tarafından yapılan yorum.
- "''Buraya Kadarmış'' rahatsız edici bir öykü! Başarısı da, gerçekçiliği de bundan... Yalıtılmış ortam..."Buraya kadarmış... demeyenler başlığına Müjgan Özçay tarafından yapılan yorum.
- "Merhaba, Et yemeyi seviyorum. Hayvanlarıda seviyorum. Hem kendilerini seviyorum, hem tatlarını. Ayrı..."Son akşam yemeği başlığına İnsan tarafından yapılan yorum.
Saklambaç
İki ayrı dönem, iki ayrı saklambaç, ikisi de oyun değil! “Ahmet Amca onları mağaraya sakladı. Diğer sağ kalanlarla orada buluştular....
Janne Teller
1964’de, Kopenhag’da doğan, Avusturya ve Alman kökenli bir aileye sahip Janne Teller, New York ve Berlin’de yaşadı. 1988-1995 yılları arasında...
Vay benim ergenime!
Geçenlerde karşılaştığım bir öğretmenle sohbet ederken, önceki yazılarımdan birinde değindiğim benzer bir konunun içinde bulduk kendimizi. Bizim ve bizden önceki nesillerin Ayşegül ve Cin Ali dizilerinden doğrudan klasiklere geçişimiz, ergenlik...
#34 – Barbar derken, çocuğum?
“Bienale gidiyor muyuz?” sorusuna verilen “Herhalde! Kaçmaz!”la “Ne göreceğiz, Allah aşkına?” arasındaki cevaplar derecelendirmesinde kaç farklı tepki sayabiliriz, bilinmez; ama bienal deyince ciddileşenlerle gülmeye başlayanların sayısı şuncacık çevremizde bile birbirine epey yakın. Bienallere, aklın ve yaratıcılığın kalıplarını kırdığı, özgürleştiği üretim alanları olarak bakan görüşe, “Şu ters dönmüş kesekâğıdını...
